Zabrakło niewiele, żeby człowiek nazwany później Lwem Lechistanu i wielokrotny pogromca Półksiężyca stracił szansę na skreślenie zacytowanych powyżej słów już w dniu przyjścia na świat. Tak się nie stało i nieszczęśliwe dla siebie zrządzenie losu Tatarzy mieli w przyszłości przypłacić morzem krwi. Niewiele mniejszym niż to, w którym przyszło się skąpać Turkom.

Zaś owe bijące pioruny, jak dwa węże zaduszone w kołysce przez Herkulesa symbolicznie zwiastowały narodziny największego i ostatniego już w dziejach Rzeczypospolitej Obojga Narodów króla-wojownika. Podobnie jak marmurowy stół, który kilka dni później nie wiedzieć czemu pękł pod niemowlęciem podczas ceremonii chrztu.