Nad pierwszą polską dynastią zawisła jakaś straszliwa klątwa, która sprawiła, że aż do czasów Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego wszyscy pozostali Piastowie – Bolesław Chrobry, Mieszko II, Bolesław II Zapomniany, Bolesław Szczodry i Przemysł II – sprawowali władzę łącznie jedynie przez kilkanaście lat! Pięciu królów! Gdy zasiedli na królewskim tronie, niemal natychmiast dochodziło do dramatycznych wydarzeń, które niweczyły marzenia o długim panowaniu i prowadziły do ich śmierci. Równie szybko i w niemniej dramatycznych okolicznościach rozstawali się z życiem ci spośród członków rodu, którzy na wyciągnięcie ręki zbliżyli się do królewskiego berła. W tym drugim przypadku chodzi już o znacznie dłuższy orszak pretendentów z mniejszymi lub większymi szansami na wywyższenie. Oni również ginęli zwykle w skrytobójczych zamachach, taki los spotkał  Leszka Białego czy Henryka IV Probusa. Rządy Piastów można uznać za szczególnie krwawe, jeśli porównać je z następna dynastią panujacą – Andegawenami, Jagiellonami czy królami elekcyjnymi – rządzący po Piastach jawią się jako dobrotliwi monarchowie odrzucający przemoc i okrucieństwo w sprawowaniu władzy.